CZYM JEST SI (INTEGRACJA SENSORYCZNA) ?


Metoda integracji sensorycznej jest jedną z najnowszych kompleksowych metod terapeutycznych wspomagających rozwój dziecka. Twórcą metody jest amerykańska psycholog i terapeuta zajęciowy Jean Ayers. Jako pracownik naukowy – profesor pedagogiki Uniwersytetu Południowo-Kalifornijskiego w Los Angeles opracowała i przeprowadziła standaryzację testów tej metody. W wielu krajach europejskich, w Stanach Zjednoczonych i Nowej Zelandii metoda SI (integracji sensorycznej) jest bardzo popularna. Opiera się na założeniach psychoneurologicznych. Najprościej rzecz ujmując, integracja sensoryczna to sposób, w jaki poznajemy świat i swoje ciało – zmysłami dotyku, słuchu, wzroku, węchu, smaku (a także odczuć płynących z wewnątrz naszego ciała: systemu przedsionkowego i proprioceptywnego) – po to, by nasz mózg pozwolił nam w jak najefektywniejszy sposób działać w świecie, badać go – ucząc się i zdobywając nowe doświadczenia.



DLA KOGO JEST TERAPIA SI ?


Terapię SI stosuje się w odniesieniu do wszystkich dzieci z opóźnieniami w rozwoju psychoruchowym oraz trudnościami w nauce szkolnej. Najczęściej zaburzenia integracji sensorycznej dotyczą dzieci z różnymi problemami rozwojowymi, w tym:

  • dysleksją, dysortografią, dysgrafią,

  • nadpobudliwością psychoruchową - ADHD,

  • autyzmem, zespołem Aspergera,

  • zespołem Downa,

  • Mózgowym Porażeniem Dziecięcym

  • oraz przy dysfunkcjach anatomicznych – niedowidzenie, niedosłyszenie (jako wtórne zaburzenia SI).


CO MOŻEMY NIEPOKOJĄCEGO ZAUWAŻYĆ U DZIECKA?


U niektórych dzieci możemy zaobserwować różne nieprawidłowe reakcje, zachowania czy trudności szkolne. Poniżej przedstawiona jest przykładowa lista objawów nieprawidłowości w funkcjonowaniu dziecka. Pojedynczy objaw nie jest wskazaniem do diagnozy SI, jednak kilka lub kilkanaście z nich jest powodem do przeprowadzenia pełnej diagnozy SI:

  • ciąża wysokiego ryzyka (wcześniactwo, powikłania okołoporodowe)

  • opóźniony lub zaburzony rozwój mowy

  • trudności w uczeniu się nowych zadań ruchowych - pewna niezgrabność ruchowa

  • nadruchliwość i problemy w koncentracji uwagi

  • kłopoty z równowagą i koordynacją ruchową.

  • nienaturalne, silne domaganie się czynności i zabaw związanych
    z obracaniem się, huśtaniem, ślizganiem, podskakiwaniem lub przeciwnie – unikanie takich zabaw

  • szybko się męczy podczas wykonywania różnych czynności

  • unika gier i zabaw ruchowych

  • choroba lokomocyjna

  • niskie napięcie mięśniowe i nadmierna męczliwość

  • trudności w nauce czytania, pisania i liczenia

  • kłopoty z różnicowaniem kształtu liter, odwraca, myli, gubi litery

  • problemy z manipulacją (cięcie nożyczkami, rysowanie)

  • problemy z samoobsługą (zapinanie guzików, sznurowanie butów, używanie sztućców)

  • brzydkie pismo – litery niekształtne, nie mieszczą się w liniach, kłopoty z prawidłowym trzymaniem długopisu

  • kłopoty z utrzymaniem głowy podczas długiego siedzenia, odrabiania lekcji, tj. dziecko podpiera głowę, kładzie się na stoliku itp.

  • nieprawidłowa postawa, gdy siedzi lub stoi

  • duże trudności z nauką jazdy na rowerze

  • przesadnie reaguje na niewielki ból/ lub przeciwnie nie zwraca uwagi na np. drobne skaleczenia, upadek, siniaki

  • dziecko może również przejawiać złą tolerancję wrażeń dotykowych (tj. nie lubi np. obcinania włosów, paznokci; głaskania, przytulania; jest szczególnie łaskotliwy, unika pewnych ubrań; nie toleruje określonych konsystencji potraw).

  • jest bardzo wrażliwe na określone dźwięki

  • szybko rozprasza się lub niepokoi w miejscach hałaśliwych, w tłumie

  • myli się wykonując polecenia słowne

  • ma problemy emocjonalne – np. często się obraża, jest uparte, reaguje agresywnie albo w kontaktach z innymi ludźmi dziecko zamyka się w sobie, jest nieśmiałe i wycofywane z kontaktu

  • ma niską samoocenę i nie wierzy we własne siły i możliwości

  • jest nadwrażliwy na pewne zapachy

Wymienione wyżej trudne czy też źle rozumiane przez otoczenie zachowania i reakcje naszych dzieci mogą być spowodowane właśnie przez obniżone procesy integracji sensorycznej i negatywnie wpływać na rozwój społeczny i emocjonalny. Warto skontaktować się ze specjalistą w tym zakresie.


TERAPIA SI


Terapia SI polega na aktywności i ćwiczeniach ruchowych stymulujących powyższe układy zmysłów. Do terapii wykorzystywany jest certyfikowany, specjalistyczny sprzęt, taki jak: podwieszane platformy, huśtawki terapeutyczne, deskorolka, zjeżdżalnia, równoważnie, a także materiały różnej faktury do stymulacji dotykowej, materiały do stymulacji wzrokowej, słuchowej, węchowej, itp. Terapeuta dostosowuje trudność zadań i ćwiczeń do poziomu możliwości dziecka oraz jego samopoczucia.

Zapraszamy do galerii zdjęć.



Tekst i zdjęcia: Aleksandra Walczak pedagog-logopeda-terapeuta SI